می خواهم بگریزم از این مردم

بروم جایی که مردمانش مرا نمی شناسند

جایی که تنها پرکننده من تنهایی ام باشد

تنهایی را در آغوش بفشارم

تا به خلسه فرو روم، روحم را بزدایم از هرچه هست در این عالم

بروم بالا ، من حریصم ، هر چه بالاتر بهتر

تا ببینم او را کسی که هر روز و هرشب پرکننده خیالم است

سازنده رویایم است، بگریزم تا او در اوج آسمانها مرا در آغوش بفشارد

او که فقط مرا و تنهایی ام را بخواهد !